Farkında mısınız? Zamanın ruhu hepimizin bilinçaltına “göründüğün kadar değerlisin” sözünü yerleştirdi. Sadece görünmeyi değil “nasıl görünmemiz gerektiğinin standartlarını” da öğretti bize.

Kendimizi eksik görmemizi ve nasıl tamamlayacağımızı öğreten bu görsel bombardıman o kadar yoğun ki, çoğu insan gerçekte neyin eksik olduğunu sorgulamaya fırsat bile bulamıyor artık.

Örnek bedenler, örnek mutluluk şablonları, örnek yaşam formları vs derken hepimiz içimizde eksiklik diye hissettiğimiz bu örnekleri elde etmek için çok çaba sarf ediyoruz.

Günün sonunda hepimiz tüm hayatımızı bu şablonlara göre yaşamaya başladık. Artık herkes sunulan örnekler üzerinden kendine “değerli olma formülleri” çıkardı. Görüntünün sihrine kaptırdık kendimizi. O kadar kaptırdık ki duygusal dünyamızı da manipüle etmeye başladı bu tutumumuz.

Kendi algısında değerlilik duygusu yaşamak için fit ve hit olma gayretiyle aylarını harcayan ancak zihin dünyasında bit yetiştiren insanlara bakın örnek olarak.

Fit ve hit olmak güzel bir şey olabilir ama görüntüye yaptığı yatırımı akıl ve ruh dünyasına yapmayan insanların büyüsüne kapılıpta en büyük hayat derslerini alan çok kişi tanıyorum. Görünmek güzel şey ama “görünmek olmak değil.” Bunu anlatmaya çalışıyorum kısaca.

Artık sevgiler bile görüntü çağının kurbanı olmaya başladı. Algıyı ve görüneni, gerçeğin önünde yaşıyoruz. Çok ağır bedeller ödeyince anlıyoruz gerçekte neyin kıymetli olduğunu. Görüntünün sihri ile kalbine ilgi tohumları ekenlerin zamanla nasıl rüzgar biçtiğini yaşamayan kalmamıştır herhalde.

Sadece bedenlere ve görüntülere öncelik veriyoruz. Ruhu, kişiliği ve kültürü dışarıda bırakıyoruz çoğu zaman. Oysa zamanın sahibi gösteriyor önemli olanın ne olduğunu.

Hayatın mekaniği bize “ruhları sevin, bedenler eskiyor” diye fısıldıyor.

Gerçekte neyin eksik ve öncelikli olduğunu anlayabilmek ümidiyle…